Patrząc na zegar ze zdjęcia, przesądzone jest moje spóźnienie na dzisiejszy dyżur telefoniczny od 15:55 na wrozbyonline. Wcale się nie spóźnię! Prima Aprilis! To zdjęcie jest z wczoraj, a zegara nie naprawiono od kilku lat.
Dziś 1 kwietnia! Dzień żartów! Czym tak naprawdę jest Prima Aprilis? Pochodzenie zwyczaju dnia bezkarnych żartów i psikusów nie jest do końca jasne, ale istnieje kilka hipotez na ten temat – od pogańskich wierzeń, greckich mitów, przez rzymskie święta. Jedna z najbardziej popularnych i zarazem obszernie udokumentowanych hipotez sięga roku 1582, kiedy to papież Grzegorz XIII wprowadził kalendarz gregoriański. W jego ramach Nowy Rok zaczynał się w dniu 1 stycznia, co sprawiło, że osoby, które nadal obchodziły Nowy Rok wiosną, czyli na początku kwietnia, były uważane za żartownisiów lub… głupców. W rezultacie ci, którzy nie przystali na nowy kalendarz – lub po prostu o nim nie wiedzieli – stali się celem żartów, ci natomiast szydercom odpłacali złośliwościami. Mimo ujednolicenia rachuby kalendarza przetrwała chęć wiernych do bezkarnych kłamstw, żartów i wiara, że 1 kwietnia duchy zaczynają się mścić na żywych i sprowadzać nieszczęścia. Kościół katolicki nie godząc się z takim stanem rzeczy, winą obarczał rzekomy dzień narodzin Judasza Iskarioty, a wiernym nakazywał pokutę i daninę. O ironio, kościół poniekąd wpisał się w konwencję dnia!
A jaki współcześnie jest prima aprilis – w dobie absurdalnych fejk newsów i okrutnego hejtu? Czy żartując 1 kwietnia nie zatraciliśmy umiaru i wzajemnego szacunku. A może… dzień swoiście pojmowanych bezmyślnych żartów trwa przez większość dni w roku?
