Śmierć… Niewyobrażalny ciężar, który żyjący pozostawiony sam człowiek tak bardzo przeżywa! Razem z Bliską odchodzącą istotą, czy to człowiekiem, czy ukochanym zwierzęciem, zbliżamy się z nią do „Tajemnej Bramy”. Tu życie kończy bieg, a tam, po drugiej stronie – Tajemnica… „Brama” wpuszcza i się zatrzaskuje. Jest Tajemnicą! Nikogo stamtąd nie wypuściła. I kiedy podprowadzamy Bliskich do tej „Bramy”, to przenika nas strach przed nią – bo też i za nami kiedyś się zatrzaśnie.
Może właśnie w tym lęku tkwi klucz do zrozumienia śmierci? Najpewniej jest ona nie tylko końcem, ale także przejściem do innego stanu istnienia. W wielu tradycjach duchowych i filozoficznych śmierć jest postrzegana jako transformacja, nie jest więc końcem. Przejście przez „Tajemną Bramę” może zatem oznaczać przejście do innego wymiaru – wymiaru, w którym Dusze naszych Bliskich mogą dalej istnieć, w innej formie, w innym czasie. Niemniej jednak, dla tych, którzy zostają, śmierć pozostawia niewyobrażalny ciężar. To ciężar emocji i niewypowiedzianych słów. To też ciężar odpowiedzialności – odpowiedzialności za to, jak żyliśmy, jak kochaliśmy, jak pielęgnowaliśmy nasze relacje. Świadomość straty, zmusza nas do refleksji nad tym, co oznacza życie i co tak naprawdę tracimy, gdy ktoś odchodzi.
Nie ma jednoznacznych odpowiedzi na pytania, stawiane w obliczu śmierci. Każdy z nas przeżywa ten moment na swój sposób, każdy z nas zmaga się z różnymi uczuciami, które go ogarniają. W tej złożoności emocji często odnajdujemy nie tylko ból, ale także miłość, wdzięczność i zrozumienie. To zrozumienie, że życie, choć kruche, jest również piękne i ma głęboki cel.
Kiedy odprowadzamy naszych Bliskich do „Tajemnej Bramy”, stajemy się świadkami ich podróży, ale również stajemy w obliczu własnej. Śmierć jest nie tylko końcem ich historii, ale także początkiem nowego rozdziału w naszej. Jest szansą na refleksję nad tym, co w życiu jest najważniejsze, co nadaje mu sens i jak możemy uczcić pamięć tych, którzy odeszli.
Śmierć jest częścią cyklu życia. Kiedy w przeznaczonym czasie staniemy przed naszą własną „Bramą”, miejmy nadzieję, że będziemy mogli spojrzeć wstecz na nasze życie z miłością i wdzięcznością, a nie tylko z lękiem. Za tą „Bramą” na pewno czeka nas Tajemnica, której odpowiedź przyniesie ukojenie i zrozumienie, w tym świecie tak trudne do osiągnięcia.
